Γιατί το όραμα της πλήρους ενώσεως της Ρωμαιοκαθολικής με την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ανεπίτευκτο;

Το επιθυμητό όραμα της πλήρους ενώσεως της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (ΡΚΕ) με την Ορθόδοξη Εκκλησία (ΟΕ) δεν δύναται να θεωρείται εφικτό τον παρόντα αιώνα και τους επομένους.Οι λόγοι είναι πολλοί και σαφείς.

Ενδεικτικώς:

1.Μεταξύ του Σχίσματος του 1054 έως τις 7 Δεκεμβρίου 1965 (ημερομηνία επισήμου άρσεως του Αναθέματος, που επισημοποίησε το Σχίσμα) μεσολάβησεν μία χιλιετία (ακριβέστερα 911 έτη, ή 303 γενεές) ενεργητικής εχθρικής ακοινωνησίας .

2.Κατά τα 911 αυτά χρόνια συνέβησαν τεράστιες αλλαγές στη ΡΚΕ,που εδημιούργησαν τεράστιο χάσμα. Και στις παλαιές δογματικές διαφορές του Filioque, που υφίστανται ακόμη, προστέθηκαν νέες. Συγκεκριμένα η ΡΚΕ μετετράπει από αμιγής Εκκλησία σε διφυή , εκκλησιαστική και κρατική οντότητα (Βατικανό και Αγία Έδρα). Ετσι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει απέναντί της ένα άγνωστο μέγεθος την εποχή της διασπάσεως των σχέσεων. Και δε μπορεί να αγνοεί αυτή την πραγματικότητα, που δρά ταυτοχρόνως ως Εκκλησία και ως κράτος.Και θέτει λόγω της υπάρξεώς του , αυτομάτως, ζήτημα ταυτότητος της Εκκλησίας. Τί είναι η Εκκλησία πνευματική ή κρατική οντότητα; Και πώς διατηρεί τη συνέπεια με τη στάση του Ιδρυτού της να αποστασιοποιηθεί από την κοσμική εξουσία (Πειρασμός, );

3.Αναπτύχθηκε προγραμματισμένη δράση της ΡΚΕ γιά να απορροφήσει εμπερίστατες τοπικές ΟΕ με το σύστημα της Ουνίας. Ένδεκα έτη (Σύνοδος Λατερανού 1215) μετά την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους της Τετάρτης Σταυροφορίας (1204) ετέθη σε εφαρμογή η επινόηση της διακρίσεως μεταξύ του λειτουργικού τύπου(ρυθμού) και εκκλησιαστικής διοικήσεως .

4.Τους επόμενους αιώνες επεκράτησε εχθρότητα της ΡΚΕ κατά της Ορθοδόξου, που ωδήγησε και σε άγνοια της ΟΕ. Προσφάτως (2006) ομολογήθηκε από την Α.Α. τον Πάπα Βενέδικτο τό 16ο ότι έως τη δεκαετία του 1960 (!):"Η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν σχεδόν απούσα.Δεν ήταν γνωστή, ήταν πολύ μακρινή γιά μας , μιά πραγματικότητα εντελώς ασαφής μέσα στη ζωή μας". [ ].

5.Η ΡΚΕ αυτοδεσμεύτηκε με διαφόρες συνοδικές αποφάσεις,και μάλιστα στη Β΄ Σύνοδο του Βατικανού [ βλέπε τις δογματικές Διατάξεις,Περί Εκκλησίας (1964), Περί Οικουμενισμού, ( ), Για τις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες ( ), κ.ά.] κατά τρόπο απαγορευτικό γι αυτήν ,και απαράδεκτο για τους Ορθοδόξους.Και παρεμποδίζει την επάνοδο των σχέσεων τους στην κατάσταση προ του (status quo ante)Σχίσματος, που είναι σύμφωνη με τις ΕΠΤΑ ΟΙΚΟΥ-ΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΤΗΣ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

6. Εκδηλώνονται πρωτοβουλίες της ΡΚΕ, που υπονομεύουν το θεολογικό διάλογο. Τελευταία , η διαγραφή από το Παπικό Ημερολόγιο του Τίτλου Πατριάρχης της Δύσεως, με συνέπεια να καταστρέφεται η Πενταρχία των Πατριαρχών ως βάση προωθήσεως της διοικητικής ενότητος .

Επειδή είναι προφανής ο διαφορισμός των διαλεγομένων γιά την ποιότητα της ενώσεως, της μεν ΡΚΕ αντιλαμβανομένης την ένωση ως διοικητική συγχώνευση (merge) κατά το σχήμα των βιομηχανικών κολοσσών, όπου το θέμα των συζητήσεων είναι ο αριθμός των θέσεων στὸ διοικητικό συμβούλιο (bord of directors).Η απόρριψη κάθε προσπαθείας προσεγγίσεως δεν ανταποκρίνεται προς τη βούληση του Χριστού . Ο διάλογος της αγάπης και ο θεολογικός διάλογος πρέπει να συνεχισθούν ως διάλογοι αλληλογνωριμίας της διαθέσεως και της σκέψεως . Και το όραμα της ενώσεως να περιορισθεί σε προσπάθεια οικοδομήσεως σχέσεων και κοινών στόχων. Ένας ρεαλιστικός προγραμματισμός θα επιδιώξει τη μεγιστοποίηση των καλών σχέσεων και τη σταδιακή άρση των ούχ ολίγων καταλοίπων της προηγηθείσης χιλιετίας .Αλλά πρέπει να γίνει από πλευράς των Ορθοδόξων ένας λεπτομερής κατάλογος των διαφορώνμώστε οι διαλεγόμενοι να κατανυγούν και να τρομάξουν στη θέα των επι μέρους πτυχών του χάσματος, και να οδηγηθούν σε αλλαγή νοοτροπίας και στάσεως . Η άρση του αναθέματος δεν κατήργησε, ούτε συγκάλυψε το χάσμα της ουσιαστικής αποστα-σιοποίησης των Εκκλησιών.